VIRIDIS

VIRIDIS

color femineus, ut ex Iuvenali docet Lipsius, l. 1. Elect. c. 13. Graecis χλωρὸς, Latinis etiam Galbeus et Galbanus: unde galbanos mores, i. e. molles, femineos, Raderus ad Martialem, l. 5. Epigr. 24. ubi Poeta sic ad Bassum,

Herbarum fueras indutus, Basse, colores,

Iura Theatralis dum siluêre loci.

Quae postquam placidi Censoris iura renasci

Iussit, et Oceanum certior audit Eques.

Non nisi vel cocco madidâ, vel murice tinctâ

Veste nites etc.

Atque ita quoque Turnebus. Ferrarius vero aliud quid hîc latere suspicatur: Cur enim non potius Tyrios mores et Amethystinos Martialis dixit. l. 1. Epigr. 97. v. 7. 8. 9. e quo phrasis illa petita: qui colores pretiosiores et feminis magis convenientes? cum galbeus color eorundem interpretatione villis fuerit, herbaceus scil. ideoque exigui pretii. Vide eum de Re Vestiar. Part. 2. l. 2. c. 23. Interim certum, galbeum seu galbinum, Meretricibus inprimis, quibus purpurâ erat interdictum, placuisse; et quia is color feminarum dedeceret Viros, dixisse in Zoilum, Martialem, l. 3. Epigr. 82. v. 5.

Iacet occupato galbinatus in lecto.

Idem, Part. 1. l. 3. c. 22. Vide quoque supra in voce Galbea. At, cum inter factiones Circi, una ex celebrioribus Prasina esset seu Viridis, unde Viridis panni, apud praefatum Poetam, mentio; qui Circi his factionibus favebant, earum quoque colores vestimentis praeferebant, adeoque Venetorum studiosi caeruleas, Praesinorum virides gestabant. Unde Iuvenalis maiorem Romanae civitatis partem Prasinae sactioni favisse docens, Sat. 11.v. 196. Virides illam vestes, prae aliis, amâsse indigitat: Sed hac de re vide supra ubi in genere de Factionibus; in specie, de Prasina: quemadmodum de Herbidis vestibus, in hac voce, et de Viriditatis gradibus, ubi de Porraceo. In Ecclesia Romana hodierna, uti pileus galerusque ruber Cardinalium est, ita Episcopis peculiare capitis tegmen est, Viridis galerus et mitra: Et quidem, cum Mitrâ aliis quoque uti liceat, Viridis galerus Episcoporum ita est proprius, ut in Clero Christiano, hanc esse notam gradus in Religione sublimioris, dicat Petrus Bellonius, Observat. l. 3. c. 24. Apud Turcas quoque, Viridis tiara maioris Religionis insigne est, nec caligarum aut vestium viridium usus ulli conceditur, praeterqua iis inter ipsos nobilioribus, qui ad Mahometem genus suum referre possunt. Olim et Tartaris viridis fuit pileus qui nunc ruber est, ut et Persis, qua de re paulo latius diximus supra, in voce Turbans etc. Certe viridem etiam colorem olim in pretio habitum, docet Car. du Fresne, Glossariô. Coeterum de Viridi colore, duobusque eius generibus, vide Salmas. ad Solin. p. 200. 346. 903. 1105. et de Veter. more virides gemmas, smaragdos inprimis, poculis aureis, quae hinc διάλιθα dicta, intexendi, eundem, p. 197. ut et supra, ubi de Beryllo, Poculis gemmeis, Smaragdo, alibi. Sicut de Scalptoribus gemmarum viridis scarabaei, voce Scarabaeus.